طمع و چشم داشت در مال مردم

طمع یعنی توقع‌داشتن و حرص داشتن در اموال مردم و یکی از فروع محبت دنیا و از جمله رذایل مهلکه و صفات خبیثه است و به کسی که بر مال مردم طمع دارد طماع گفته می شود.

خواجه عبدالله انصاری می‌گوید: پیوسته رنج مردم از سه چیز است زودتر از وقت چیزی را می‌خواهند (حرص)، از همت بیش می‌خواهند(حرص)؛ و مال دیگران را از آن خویش می‌خواهند(طمع).

از حضرت امام على عليه السلام نقل شده است که فرمود: «إيّاكَ أن تُوجِفَ بكَ مَطايا الطَّمَعِ فَتُورِدَكَ مَناهِلَ الهَلَكَةِ؛ پرهيز از آنكه مركب هاى طمع تو را به شتاب برانند و در آبشخورهاى هلاكت فرود آورند.»^{[نهج البلاغة : الكتاب 31.]}