قسم دروغ

دروغ نیز به‌معنای سخن نادرست و خلاف واقعیت و حقیقت است که از گناهان کبیره شمرده می‌شود.

قسم به سه معنای تاکید، قسم دادن دیگران برای انجام کاری و همچنین قسم برای تعهد یا عقد به کار می‌رود که قسم دروغ فقط در معنای اول یعنی قسم تأکیدی معنا دارد.

قسم تاکیدی، به‌معنای تأکید بر درستی انجام شدن یا نشدن کاری در گذشته، حال یا آینده است. این قسم در بین عامه مردم متداول است و مردم برای تأکید بر صحیح بودن سخن خود از این نوع قسم استفاده می‌کنند. مانند «به خدا من دیروز خانه نبودم» یا اینکه «به خدا من دیروز خانه بودم» و… در این نوع قسم دروغ معنا پیدا می‌کند.

بنابراین قسم دروغ به‌معنای تأکید بر درست بودن چیزی است که حقیقت و واقعیت ندارد و به طور کلی دورغ است. مثلا شخصی که در محل خاصی نبوده، قسم می‌خورد که در آن محل بوده است. این نوع قسم از گناهان کبیره است اما کفاره ندارد.این نوع قسم در دادگاه‌ها نیز به کار می‌رود، بر اساس ماده ۲۲۱ قانون مدنی ایران هر کسی در دادگاه قسم دروغ بخورد محکوم به یک الی سه سال حکم تأدیبی خواهد شد.^(منبع)