کفران نعمت، ناشکری، ناسپاسی

کفران نعمت یکی از صفات ناپسند است که از آن منع شده‌ایم. کفران نعمت به معنای ناشکری و ناسپاسی که ضد شکرگزاری است؛ واژه کفران به معنای پوشاندن چیزی است و ازآنجاکه شخص درواقع سعی در پوشاندن ارزش نعمت می‌کند به عمل او کفران نعمت می‌گویند. مناسبت معنای لغوی و اصطلاحی کفران نعمت چنین است که کسی که کفران نعمت می‌کند، با نادیده گرفتن نعمت‌های فراوان و ارزشمند خداوند، گویا روی آن را می‌پوشاند و آن را انکار می‌کند یا حق آن را ادا نمی‌کند.

کفران نعمت آن است که شخص در مواجهه با نعمات الهی، یا نعمت را در قلب خود بی‌اهمیت بشمارد یا با زبان سخنی بگوید که نشانه بی‌اعتنایی نسبت به نعمت و بی‌ارزش نمودن آن است و یا گاهی در عمل به آن اهمیت ندهد و بجای استفاده نیکو و بجا از آن، نعمت‌های الهی را در مسیر سوء و نابجا استفاده کند.

مقابل کفران نعمت‌، شکر نعمت‌ است که برای ادای آن‌ها، باید حضرت آفریدگار را که معطی نعمت است در دل و زبان حمد نمود و از پیشگاه مقدسش درخواست ادامه نعمت داشت. بعضی از نعمت‌ها است که مجاری اعطای آنها کسانی از افراد بشرند، مانند نعمت گران‌قدر به‌وسیله پدر و مادر به ما اعطا شده است، در این قبیل موارد شرع مقدس دستور داده که علاوه بر شکر خداوند که خالق و معطی اصل نعمت است باید راه وصول به آن نعمت را که انسان‌ها هستند شکر نمود و مراتب حق‌شناسی را در مقابل آنان ابراز داشت.