اتلاف وقت و عمر

در این دسته درباره موضوع اتلاف وقت و عمر و مسائل پیرامون آن بحث می‌کنیم. اهمیت زمان و عمر بر هیچ خردمندی پوشیده نیست، به‌طوری‌که هیچ انسان موفقی را در عالم نمی‌توان یافت که توفیق خود را مرهون بهره‌وری درست از عمر خود نداند. از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که می‌فرماید: «أَنَّهُ قَالَ الْمَغْبُونُ مَنْ غُبِنَ عُمُرَهُ سَاعَةً بَعْدَ سَاعَه؛ زیانکار کسی است که عمر خود را لحظه‌به‌لحظه از دست می‌دهد (از عمر خود بهره‌ای نمی‌برد).»^{( ابن‌بابویه، محمد بن علی، معانی‌الاخبار، ۲۴۳.)}

ریشه اصلی اتلاف زمان در خصلت‌های فردی ما نهفته است که باید علل و عوامل آن را شناخت و برای درمان آنها گام‌های مؤثری برداشت.

اهمیت استفاده بهینه از وقت و زمان، بر کسی پوشیده نیست. حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه نقل شده است که می‌فرماید: «الفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَیر: فرصت، مانند ابر با سرعت در حال گذر است، فرصت‌های خوب را، غنیمت بشمارید و از آن‌ها استفاده کنید». ^{(نهج‌البلاغه فیض، ص 1086)}

این همان ماجرای عمر و آب رفته‌ای است که به جوی بازنمی‌گردد و بارها و بارها همگی به زبان و بیان و ادبیات مختلف شنیده‌ایم. شاعره بلندآوازه ایرانی، پروین اعتصامی می‌گوید:

گوهر وقت بدین تیرگی از دست مده

آخر این دُرّ گران‌مایه، بهایی دارد

صرف باطل نکند عمر گرامی، پروین

آن که چون پیر خرد، راهنمایی دارد