اضلال، گمراه کردن و به گناه انداختن دیگران

اضلال و گمراه کردن دیگران از مسیر حق و هدایت، آن‌قدر مصیبت‌بار است که در روایات به کشتن دیگران تشبیه شده است. چراکه اگر کسی را گمراه کردیم، درواقع او را از حیات پاکیزهٔ ابدی در بهشت محروم ساخته‌ایم و درواقع نفس ناطقه و روح وی را کشته‌ایم و این نوع مرگ بسا بدتر و مهلک‌تر از مرگ جسم و جان است. از امام صادق (علیه‌السلام) درباره تفسیر این آیه سؤال شد: «... هرکس دیگری را بکشد و یا در زمین عامل فساد و تباهی شود، چنان است که همهٔ مردم را کشته است...»(1)؛ حضرت در پاسخ فرمودند: «و من أخرجها من هدیً ألی ضلالٍ فقد واللهِ أماتها... و…

شاید شما هم شبیه به این جملات را که درواقع تشویق به گناه هستند را شنیده باشید: «گناهش گردن من!»؛ «یک‌شب که هزار شب نمیشه!»؛ «موسی به دین خود عیسی به دین خود!» و... . دراین‌باره آیه 112 سوره عنکبوت به کفاری اشاره دارد که عده‌ای از مؤمنین را به گناه و سرکشی تشویق می‌کنند:«وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لِلَّذینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبیلَنا وَ لْنَحْمِلْ خَطایاکُمْ وَ ما هُمْ بِحامِلینَ مِنْ خَطایاهُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ؛ کسانی که کفر ورزیدند به کسانی که ایمان آورده بودند، گفتند: شما از راه پیروی کنید. ما هم…

هـر كـس نفسی را به ناحق بکشد گويا همه مردم را کشته است و هـر كـس نفسی را زنـده كـنـد گويا همه مردم را زنده كرده است. مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَميعاً وَ مَنْ أَحْياها فَکَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَميعاً  (مائده 32) قابل توجه اینکه در روایات متعددى وارد شده است که آیه اگر چه مفهوم ظاهرش مرگ و حیات مادى است اما از آن مهمتر مرگ و حیات معنوى یعنى گمراه ساختن یک نفر یا نجات او از گمراهى است. سـمـاعـه می گوید: از امـام صـادق (علیه السلام ) درباره آیه فوق…