امانت داری

کسی که مدعی است پا جای پای انبیاء گذاشته است باید شعارش با عملش یکی باشد. شعار همه پیامبران الهی در طول تاریخ این بوده است: *أُبَلِّغُکمْ رِسَالَاتِ رَبِّی وَأَنَا لَکمْ نَاصِحٌ أَمِینٌ * (سوره اعراف68) پیام‌های پروردگارم را به شما می‌رسانم و من خیرخواه امینی برای شما هستم. ای کاش مبلغین امروزه دین هم که رساننده پیام‌های پروردگار به مردم هستند، خیرخواه و امین باشند؛ یعنی در رساندن پیام‌ها به مردم گزینشی عمل نکنند و اینطور نباشند که آن چه را که مردم خوش دارند بگویند و آن چه را که خوششان نمی‌آید کتمان کنند! این…

بر اساس آموزه های دینی و مطابق با تجربه ای که حاصل شده، بی شک ارتباط مستمری بین عالم باطن و واقعی با عالم ظاهر وجود دارد  و یقینا شمول رحمت پرودگار ارتباط مستقیمی با اعمال ما دارد. امام موسی كاظم عليه السلام: اهل زمين مورد رحمت هستند، مادامي كه خوف و ترس - از گناه و معصيت داشته باشند -، ادای امانت نمايند و حقّ را دريابند و مورد عمل قرار دهند. إنَّ أهْلَ الاْرْضِ مَرْحُومُونَ ما يَخافُونَ، وَ أدُّوا الاْمانَةَ، وَ عَمِلُوا بِالْحَقِّ. تهذيب الأحكام، جلد 6، صفحه 350، حدیث 991

امام صادق(علیه السلام) کُلُّ ذی‌صَناعَةٍ مُضطَرًّ اِلی ثَلاثِ خِصالٍ یَحْتلِبُ بِها الْکَسْبَ: و هُوَ اَن یَکُونَ حاذِقاً بِعِلْمٍ مُؤَدّیاً لِلْاَمانَةِ فیهِ، مُسْتَمیلاً لِمَنِ اسْتَعْمَلَهُ هر اهل فنی برای موفقیت در کسب و کار خود (که کارش بگیرد) به سه مطلب نیازمند است: - تخصص و باهوشی در فن و حرفه مورد نظر. - امین باشد و در کار و مال مردم، امانت و درستی را حفظ کند. - با کارفرما و صاحب کار، خوش‌برخورد و خوش‌قلب باشد. بحارالانوار، ج75، ح235

در کتاب دارالسلام عراقی از سید جلیل القدر سید هاشم نجفی (یا بحرانی) که معروف به سید خارکن (حطاب) بود، (زیرا که امر معاش آن سید جلیل، غالبا به خارکنی و هیزم فروشی می گذشت) نقل می کند: (و بعضی آن جناب را سید تبری نیز می گفته اند) چون روزی در کشتی بوده است ناگاه باد مخالف می وزد. سید تبر هیزم کنی خود را به جانب هوای مخالف نموده و امر به آرامش می کند، هوای مخالف به اذن خدای متعال، موافق شد. این سید همان کسی است که نادرشاه به او گفت شما خیلی همت کرده اید،که از دنیا گذشته اید. سید فرمود: بلکه نادر همت کرده است زیرا از آخرت و…

امام باقر علیه السلام: سه چیز است که خداوند عزّ و جلّ درباره هیچ یک از آنها اجازه مخالفت نداده است: برگرداندن امانت به صاحبش نیک باشد یا بد، وفاى به عهد با نیک و بد، و نیکى به (اطاعت از) پدر و مادر، نیک باشند یا بد. ثَلاثٌ لَم یَجعَلِ اللّهُ عَزَّ و جلَّ لأحَدٍ فیهِنَّ رُخصَةً: أداءُ الأمانَةِ إلَى البَرِّ و الفاجِرِ، و الوَفاءُ بِالعَهدِ للبَرِّ و الفاجِرِ، و بِرُّ الوالِدَینِ بَرَّینِ کانا أو فاجِرَینِ. بحار الأنوار: 74/ 56/ 15.