تمثیل یا تشبیه گناه شناسی

تمثیل یا ابهام زدایی در لغت به معنای مثل آوردن، تشبیه کردن چیزی به چیز دیگر، نگاشتن پیکر و نمودن صورت چیزی، عقوبت و عبرت دیگران گردانیدن آمده است.
وقتی گوینده‌ای برای بیان مقصود خود، مطلبی حکیمانه به کار برد که ادعای او را اثبات کند، او از تمثیل بهره‌ جسته است؛ مثلاً: «عالم بی‌عمل به زنبور بی‌عسل ماند»؛ (گلستان سعدی)
روح آدمی طالب تنوع و جذابیت است. امام علی علیه السلام در این زمینه می فرمایند: «إنَّ هذِهِ القُلُوبَ تَمَلُّ كَما تَمَلُّ الابْدانُ فَابتَغُوا لَها طرائِفَ الحِكَمِ؛ [ غرر الحكم و درر الكلم، حدیث ۳۵۴.] همانا این دلها خسته می شوند، چنانكه بدنها خسته می شوند، پس برای آنها تازه های حكمت را بجویید. »
قرآن كریم، مخاطب مثال ها را متفكران و عاقلان شمرده و همواره آوردن مثل را وسیله ای برای تفكر و تعقل دانسته است:
«وَ تِلْكَ الاَْمْثَـلُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یتَفَكَّرُونَ;[حشر/ ۲۱.] و آن مثل ها را برای مردم می زنیم شاید كه تفكر كنند.»
امام علی(علیه السلام) نیز در تأكید بر این مسأله چنین می فرمایند: «اوصیكُمْ عِباداللّه بتقوی اللّه الَّذی ضَرَب الأمثال;[نهج البلاغه، خطبه ۸۳/۴، ترجمه محمد دشتی.] سفارش می كنم شما را ای بندگان خدا به تقوای پروردگاری كه برای بیدرای شما مثل های پندآموز آورده است.»
از این رو برای تفهیم بهتر مطالب و محسوس کردن مفاهیم این بخش به سایت افزوده شد.