گناهان زبان

گناهان زبان یعنی خطاها و لغزش‌هایی که از زبان انسان صادر می‌شود.

زبان هم مانند دیگر اعضای بدن انسان است که اگر از قوانین و احکام الهی تخلّف کند، یکی از ابزارهای گناه و معصیت است، چنان که اگر از دستورات شرع مقدس پیروی کند، از ابزار و وسایل اطاعت است.

بنابراین مراقبت از این ابزار و وسیله در جلوگیری از انجام گناه مانند دیگر اعضا و جوارح است و فرق چندانی با دست، پا و… ندارد، تنها این تفاوت را دارد که شاید بیشتر مردم، گناه زبان را چندان جدی نگیرند، حتی در روایت آمده بیش‌ترین افرادی که به جهنم می‌روند، به خاطر زبانشان است.

از زبان گناهان بسیاری صادر می‌شود که برخی از آن‌ها یقیناً از کبائرند از جمله:

۱. غیبت ۲. نمیمه (سخن چینی) ۳. دروغ ۴. دو زبانی ۵. بهتان و افتراء ۶. قذف ۷. افشاء اسرار مؤمن ۸. دشنام ۹. لعن و نفرین ۱۰. طعن و شماتت ۱۱. سخریه و استهزاء ۱۲. مدح ۱۳. اظهار غضب ۱۴. غنا ۱۵. کثرت مزاح و خنده ۱۶. مراء و جدال ۱۷. خصومت ۱۸. سؤال عوام از امور مشکله ۱۹. تکلم بدون علم ۲۰. تکلم بی فایده ۲۱. منکر خدا شدن ۲۲. غیر خدا را پرستش کردن ۲۳. دروغ بستن به خدا ۲۴. تکذیب آیات خدا ۲۵. کفران نعمت ۲۶. از خدا شکوه کردن ۲۷. اظهار ناامیدی کردن از خداوند ۲۸. به خداوند دشنام دادن ۲۹. نسبت فرزند به خدا دادن ۳۰. نسبت بی عدالتی به خدا ۳۱. ادعای خدائی کردن ۳۲. از خدا درخواست بیجا کردن ۳۳. دعای خیر برای ستمگران ۳۴. نفرین کردن ۳۵. چون و چرا کردن در کار خدا ۳۶. خدا را متهم کردن که به قتل امام حسین راضی بوده ۳۷. با دشمنان خدا اظهار دوستی کردن ۳۸. منکر رسالت پیامبر شدن ۳۹. پیامبر را مجنون خواندن ۴۰. اسرار امامان معصوم را فاش کردن ۴۱. از سخن امام عیب گرفتن ۴۲. برای ظهور امام زمان وقت تعیین کردن ۴۳. ادعای امامت کردن ۴۴. حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال دانستن ۴۵. احکام را با قیاس سنجیدن ۴۶. به ناحق شهادت دادن ۴۷. تفسیر به رأی کردن قرآن ۴۸. مؤمن را خوار کردن ۴۹. فاسق را عزیز شمردن ۵۰. مؤمن را ترساندن ۵۱. اظهار فقر و تنگدستی کردن ۵۲. راز خود را به دیگران گفتن ۵۳. به پدر و مادر اُف گفتن ۵۴. عیبجوئی کردن ۵۵. نسبت زنا به کسی دادن ۵۶. خلافکار را تشویق کردن ۵۷. مؤمنان را با القاب زشت خواندن ۵۹. به مال و منال دیگران غبطه خوردن ۶۰. وعدة دروغ دادن ۶۱. صفات نیک زنان را به نامحرمان گفتن ۶۲. با زن نامحرم شوخی کردن ۶۳. فال بد زدن ۶۴. عذرتراشی برای ظلم ظالمان ۶۵. سخن برادر مسلمان خود را قطع کردن ۶۶. پیشگویی و کهانت ۶۷. منت منّت کشیدن ۶۸. با خواندن قرآن کسب روزی کردن ۶۹. امر سلاطین را امر خدا دانستن ۷۰. در کیفیت خدا سخن گفتن.

[صفری، محمدعلی، گناهان زبان، تهران، چاپ فرهنگ، چاپ اول، شهریور ۱۳۶۱.]

در این دسته سعی ما بر این است که به مهم‌ترین این‌ها پرداخته شود.