در مذمت لقمه و کسب حرام
در این دسته درباره لقمه حرام یا حرامخواری و عدم احتراز از کسب حرام و پیرامون آن بحث خواهد شد.
از دیدگاه دین اسلام، اجتناب نکردن از مال حرام مورد نکوهش بوده و حرام است و اثرات سوئی بر جان و دل آدمی و خانواده او گذاشته و بسیاری از گناهان، ریشه در آلودگی روح آدمی دارد. همچنین، محیط در رفتار آدمی تأثیر داشته و نقش بسیار اساسی در تربیت یا تخریب شخصیت انسان دارد.
اولین و مهمترین شرطی که اهل معرفت برای سالکین و مؤمنین در رسیدن به کمال و بلکه انسانیت برمیشمارند، موضوع رزق حلال، تأمین معیشت از طریق لقمه حلال و کسب حلال است.
لقمه حرام علاوه بر اینکه بر شخصیت خود فرد اثر سوء میگذارد و باعث تاریکی و قساوت قلب میشود، بر فرزندان و نسل آدمی نیز همین تأثیر را منتقل مینماید.
حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله: «مَنْ أَکلَ الْحَلَالَ أَرْبَعِینَ یوْماً نَوَّرَ اللَّهُ قَلْبَهُ؛ هر کس چهل روز، غذای حلال بخورد، خدای تعالی، قلبش را نورانی میکند.» (بحار الأنوار، جلد 53، صفحه 326)